Πνευματική συζήτηση του στάρετς (γέροντα) Σαμψών Σίβερς με αγρότισσα

 - Αγρότισσα: Πάτερ, κάποιες φορές δυσκολεύομαι να δείξω καλοσύνη στους γύρω μου. Δεν ξέρω γιατί.
  - σ. Σαμψών: Πρέπει ν’ αγαπάμε τον Θεό και τους ανθρώπους. Αυτή είναι η βάση της ζωής. Με καθαρή, όμως, καρδιά. Έτσι μπορούμε εύκολα να δεχθούμε και να εφαρμόσουμε τους νόμους του Θεού: Ταπείνωση, καθαρότητα, αυταπάρνηση. Η ταπείνωση γεννάει την αγάπη του Θεού. Η κοσμική αγάπη είναι απλά συναισθήματα. Η αγάπη του Θεού είναι βαθιά, ουσιαστική, πνευματική. Έχει άμεση σχέση με την πίστη. Στην πίστη και στην ταπείνωση βασίζεται η σωτηρία μας. Ο άθεος που συνειδητά δεν αναγνωρίζει τη σημασία της πίστεως και της ταπεινοφροσύνης, είναι υπηρέτης του σατανά. Γι’ αυτό κλαίμε για τη Ρωσία. Επειδή απομακρύνθηκε από το Θεό και στη θέση του έβαλε το διάβολο με την υπερηφάνειά του. Ο διάβολος είναι πρόσωπο. Ο νόμος του είναι η υπερηφάνεια, σε όλες τις εκφράσεις της. Ο κόσμος, δυστυχώς, φοβάται και μισεί την ταπεινοφροσύνη και την πίστη!

Η συναίσθησης των αδυναμιών μας-Οι τρείς κατηγορίες των αθρώπων. Όσιος Άνθιμος της Χίου

   Καλότυχος εκείνος που γνωρίζει την κατάστασην του και ταπεινώνεται. Κακότυχος εκείνος που δε γνωρίζει και περηφανεύεται. Η ανθρώπινη φύση υπόκειται σε πάθη στο φθόνο, μίσος, θυμό, ζηλοτυπία κι άλλα πάθη. Καλότυχος εκείνος που το κατάλαβε. Αυτός ο άνθρωπος θα έχει καλές ημέρες, διότι εμείς δε πιστεύουμε στο ριζικό και στη τύχη όπως το λένε. Πως; Διότι πάντοτε ταπεινώνεται και όπως κι αν του έρθει το πράγμα εις το Θεόν το ρίχνει κι ότι κι αν ακούσει κι ότι κι αν δει πάντοτε στο αγαθό και στο καλό το γυρίζει και αναπαύεται. Αντιθέτως εκείνος που δε γνώρισε τη κατάσταση του είναι κακότυχος, διότι είναι περήφανος και ότι κι αν του συμβεί, όλα στο πονηρό τα παίρνει, αυτός ο άνθρωπος θα έχει κακές ημέρες διότι ποτέ του δεν αναπαύεται. Εξετάζει τα σφάλματα των άλλων, είναι έτοιμος να κατακρίνει να κατηγορήσει, κι όλα αυτά διότι δεν αισθάνεται την ασθένειαν του, αλλά νομίζει οτι εκείνος δεν σφάλλει. Υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι: σαρκικοί, ψυχικοί και πνευματικοί.
    Ο σαρκικός άνθρωπος ζητά την ανάπαυση, αγαπά τους επαίνους, δε θέλει να του κόψουν το θέλημα του, υπερασπίζεται τον εαυτό του και ζητεί όσα είναι προς ανάπαυση του. Ο ψυχικός πάλι δε θέλει να αδικήσει, αλλά ούτε και να τον αδικήσουν. Δε κατηγορεί αλλά δεν θέλει και να τον κατηγορήσουν, εαν του συμβεί μια αδικία δεν ομιλεί δε αλλά θλίβεται και λυπάται πως του το έκαναν. Ο πνευματικός αν αδικηθεί χαίρεται, αν του κόψουν το θέλημα του ευφραίνεται κι ότι κι αν του συμβεί θεωρεί τον εαυτό του υπαίτιο.

 Πηγή: Απόσπασμα απο το βιβλίο Άγιου Ανθίμου Χίου "Διδαχές πνευματικές-Άρτος ζωής" Ιερά Μονή Παναγίας Βοήθειας Χίου

Η αγάπη του Θεού είναι παράδεισος (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

   
Παράδεισος είναι η αγάπη του Θεού. Μέσα σ' αυτήν υπάρχει η τρυφή όλων των μακαρισμών. Σ' αυτόν τον παράδεισο ο μακάριος Παύλος τράφηκε με υπερφυσική τροφή. Και αφού γεύθηκε εκεί το ξύλο της ζωής, έκραξε λέγοντας: «αυτά που μάτι δεν τα είδε, ούτε αυτί τα άκουσε, κι ούτε που τα' βαλε ο λογισμός του ανθρώπου, όσα ετοίμασε ο Θεός για κείνους που τον αγαπούν» (1 Κορ. 2, 9). Από αυτό το ξύλο της ζωής εμποδίστηκαν ο Αδάμ με τη συμβουλή του διαβόλου.
   Το ξύλο της ζωής είναι η αγάπη του Θεού, από την οποία εξέπεσε ο Αδάμ και δεν μπόρεσε πια να χαρεί, παρά δούλευε και έχυνε τον ιδρώτα του στη γη των αγκαθιών. Όσοι στερήθηκαν την αγάπη του Θεού, δηλ. τον παράδεισο, τρώνε με την εργασία τους, μέσα στ' αγκάθια, το ψωμί του ιδρώτα, και αν ακόμη βαδίζουν στον ίσιο δρόμο των αρετών. Είναι το ψωμί που επέτρεψε ο Θεός στον πρωτόπλαστο να φάει μετά την έκπτωσή του. Μέχρι να βρούμε λοιπόν την αγάπη, η εργασία μας είναι στη γη των αγκαθιών και μέσα σ' αυτά σπέρνουμε και θερίζουμε, κι ας είναι ο σπόρος μας σπόρος δικαιοσύνης.
      Συνέχεια, λοιπόν, μας κεντάνε τα αγκάθια και, όσο και να δικαιωθούμε, ζούμε μέσα σ' αυτά με τον ιδρώτα του προσώπου μας.

Θεολογικές σκέψεις του Αγ.Ιωάννου της Κρονστάνδης

Όπως ό αέρας είναι απαραίτητος για τη ζωή του σώματος, έτσι καί το "Αγιο Πνεύμα είναι απαραίτητο για τη ζωή της ψυχής. Ό αέρας καί το Πνεύμα μοιάζουν μεταξύ τους. Πνεύμα σημαίνει ακριβώς πνοή.

***

Όταν το δέντρο είναι καλά ριζωμένο στη γη μεγαλώνει καί καρποφορεί. Έτσι κι ή ψυχή μας. Όταν είναι καλά ριζωμένη στο Χριστό με πίστη κι αγάπη, μεγαλώνει κι αυτή πνευματικά καί καρποφορεί αρετές, χάρη στις όποιες ζεϊ κι εδώ στη γη καί θα ζει καί στον ουρανό αιώνια. Όταν το δέντρο ξεριζωθεί από το χώμα παύει να ζεϊ, γιατί οι ρίζες δεν του παρέχουν πια ζωή. Έτσι γίνεται καί με την ψυχή μας. Όταν χάνει την πίστη καί την αγάπη στο Θεό καί παύει να ενεργεί κατά Θεόν, πού είναι ό ζωοδότης της, πεθαίνει πνευματικά. Ό,τι είναι το χώμα για τα φυτά, είναι κι ό Θεός για την ψυχή.

***

Όταν το σώμα κοιμάται, παύει να έχει συναίσθηση. Το ίδιο γίνεται καί με την ψυχή. Όταν κοιμάται τον ύπνο της αμαρτίας είναι αναίσθητη για κάθε τί πού άφορα την πίστη, την ελπίδα καί την αγάπη.