Ἡ συνομιλία τοῦ Ἁγίου Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ μὲ τὸν Μοτοβίλωφ

            (Ὁ κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, πού τό 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά ἀπό σοβαρή ἀσθένεια μέ τήν προσευχή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ, ἀπέκτησε τήν εὔνοιά του καί ἀξιώθηκε νά συζητήση πολύ μαζί του γύρω ἀπό τό Ἅγιον Πνεῦμα. Τή συζήτησί του αὐτή κατέγραψε σέ σημειώσεις, οἱ ὁποῖες παρέμειναν στή μονή Ντιβέγιεβο περισσότερο ἀπό ἑξῆντα χρόνια. Τό 1902 τίς παρέλαβε ὁ Σ.Α. Νεῖλος ἀπό τή γερόντισσα Ἑλένα Νικαλάεβνα, χήρα τοῦ Μοτοβίλωφ, καί μέ τήν ἄδεια τῆς ἡγουμένης Μαρίας τίς ἔφερε στό φῶς τῆς δημοσιότητος τό 1903 στά «Μοσχοβίτικα χρονικά» τοῦ Ἰουλίου μέ τόν τίτλο: «Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ἀναπαυόταν φανερά στόν πατέρα Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ, στή συζήτησί του γιά τόν σκοπό τῆς χριστιανικῆς ζωῆς».

            Ἀργότερα οἱ σημειώσεις αὐτές ἀναδημοσιεύθηκαν ἀπό τόν Λ. Ντενίσωφ στό βιβλίο του «Ὁ βίος τοῦ ὁσίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ» καί ἀπό τόν πατέρα Π. Φλορένσκυ στό ἔργο του «Στῦλος καί ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας».)

Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

            «Ἦταν Πέμπτη. Ἡ μέρα ἦταν σκοτεινή. Τὸ χιόνι, περίπου 25 πόντοι, σκέπαζε τὴ γῆ καὶ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἐξακολουθοῦσαν νὰ πέφτουν πυκνὲς νιφάδες χιονιοῦ, ὅταν ὁ στάρετς (γέροντας) Σεραφεὶμ ἄρχισε νὰ συνομιλεῖ μαζί μου. Μὲ ἔβαλε νὰ καθήσω σ’ ἕνα κορμὸ δένδρου ποὺ μόλις εἶχε κόψει, καὶ ὁ ἴδιος κάθησε ἀπέναντί μου. Βρισκόμασταν στὸ δάσος πλάι στὸ ἐρημητήρι του στὸ βουνὸ ποὺ κατεβαίνει μέχρι τὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Σάρωφκα.

            — Ὁ Κύριος μοῦ ἀπεκάλυψε, εἶπε ὁ μεγάλος στάρετς, ὅτι ἀπὸ τὰ παιδικά σου χρόνια ζητᾶς μὲ φλογερὸ πόθο νὰ μάθεις ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς χριστιανικῆς ζωῆς καὶ ὅτι πολλὲς φορὲς ρώτησες γι' αὐτὸ διάφορους πνευματικοὺς ἀνθρώπους.

Ο Χριστός μέσα μου πάντα ....

 

   Ο Γέροντας 'Ιάκωβος Τσαλίκης εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα νά μην κοινωνήσει για τρία χρόνια. Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της. Μου έβαλε κανόνα ο π. 'Ιάκωβος, απάντησε Εκείνη, και του είπε την αιτία. Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος. Εγώ είμαι μορφωμένος και σόι λύνω τον κανόνα. Νά έρθεις την Κυριακή νά σε κοινωνήσω. Καθώς όμως πλησίασε ή γιαγιά νά μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την άγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της-θείας Κοινωνίας. Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δύο Κυριακές, όπότε ή γυναίκα ανησύχησε και ξαναπήγε στο γέροντα 'Ιάκωβο. Παιδί μου, της είπε εκείνος, ο κανόνας δεν λύνεται. Πρέπει νά κάνεις τον κανόνα πού σου έβαλα. Το 1987, ο π. Ιάκωβος εξομολόγησε μία κοπέλα, αλλά της απαγόρευσε νά κοινωνήσει. Εκείνη τότε επισκέφθηκε κάποιον επίσκοπο, πού της επέτρεψε τη θεία μετάληψη. Όταν όμως πλησίασε νά κοινωνήσει, ή άγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της. Αυτό ο παράδοξο και θαυμαστό επαναλήφθηκε κι άλλη φορά, όπότε ή κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε και πήγαινα εξομολογηθεί πάλι στον π. 'Ιάκωβο.

    ΟΤΑΝ κοινωνώ τούς ανθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικά άλλοτε ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος, ποτέ δεν κοιτάζω τα πρόσωπά τους. Μερικές φορές όμως μου λέει ο λογισμός νά τα κοιτάξω. Τότε βλέπω μερικά πρόσωπα νά έχουν μορφή σκύλου, πιθήκου ή άλλων ζώων. Είναι φοβερή ή μορφή τους. Βλέπω όμως και μερικά ήρεμα και ιλαρά πού μετά τη θεία μετάληψη λάμπουν σαν τον ήλιο. μία φορά του είπε κάποιος συλλειτουργός του: Μ' έκαψε ή θεία Κοινωνία!... Εγώ, απάντησε ο γέροντας, δεν αισθάνθηκα νά με καίει. Αντίθετα, ζούσε τόσο έντονα τη μέθεξη του δεσποτικού Σώματος, ώστε ανακαινιζόταν ψυχικά και σωματικά. Σήμερα πού κοινώνησες, είπε σ' ένα πνευματικό του παιδί, βλέπεις πώς αισθάνεσαι; Εγώ αισθάνομαι έτσι πάντοτε. Ό Χριστός βρίσκεται μέσα μου πάντα.

 

Θαύματα και αποκαλύψεις απο τη Θ.Λειτουργία (έκδοση Ι.Μ.Παρακλήτου )

Μια αφανής αγία...

Σε μια κωμόπολι της βορείου Ελλάδος ζούσε μια κοπέλα τυφλή, ονόματι Ασπασία. Ήταν ορφανή, πολύ φτωχή και εγκαταλελειμμένη απ’ όλους γι’ αυτό και μεγάλωσε χωρίς να μπορέση να μάθη γράμματα.

            Ήταν περίπου 18-20 ετών, όταν πέρασε κάποιος ιεροκήρυκας της μητροπολιτικής περιφερείας και την είδε, την πήρε μαζί του και την έβαλε στη Σχολή Τυφλών στη Θεσσαλονίκη κι έτσι έμαθε ανάγνωσι δια της αφής κατά το σύστημα των τυφλών. Εν συνεχεία, αφού έμαθε καλώς να διαβάζη, της χάρισε και μια Καινή Διαθήκη , γραμμένη στην ίδια γλώσσα, στη γλώσσα των τυφλών.

            Άρχισε λοιπόν η κοπέλα να τη διαβάζη ψηλαφώντας τη με τα δάχτυλα. Κι όσο τη μελετούσε, τόσο και μάθαινε τι ήταν ο Χριστός και τι έκανε γι’ αυτήν προσωπικά καθώς και για ολόκληρο τον κόσμο. Και όσο μάθαινε, τόσο γαλήνευε και τόσο ειρήνευε η ταραγμένη της καρδιά. Ο πόνος από τα τόσα βασανιστικά χρόνια που πέρασε, μαλάκωσε μέσα από τη μελέτη της Καινής Διαθήκης. Κι όχι μόνον αυτό, αλλά γέμισε από χαρά και ειρήνη. Πλημμύρισε από ευτυχία. «Βρήκα τη χαρά, έλεγε. Τώρα άνοιξαν τα μάτια της ψυχής μου κι αν λείπουν τα μάτια του σώματος, δεν με πειράζει. Με τα μάτια της ψυχής μπορώ να δω όλο τον κόσμο». Έβλεπε το φως του Θεού σε κάθε Θεία Λειτουργία και εχαίρετο. ( Εμείς που είμαστε «ανοιχτομάτηδες» το βλέπουμε αυτό το Φως;…) .

            Κάποτε όμως έπαθε μια φοβερή δερματική νόσο που επρόσβαλε ακόμη και τα χέρια της, τα οποία «κάηκαν» , με αποτέλεσμα να χάση από τα δάχτυλά της την αφή. Δεν μπορούσε πλέον να ψηλαφήση την Αγία Γραφή ούτε και κανένα άλλο ιερό βιβλίο. Η λύπη της και ο πόνος της ήταν απερίγραπτος. Έκλαιγε μέρα-νύχτα. Είχε χάσει τη δυνατότητα να παίρνη δύναμι και χαρά μέσα από το άγιο Βιβλίο. Της είχε μείνει όμως η προσευχή. Διότι, όταν ήταν στη Θεσσαλονίκη, στη Σχολή τυφλών ένας Αγιορείτης μοναχός, της δίδαξε τον τρόπο πώς να λέγη την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με».

            Έκανε λοιπόν πολλή προσευχή , για να δώση ο Ιησούς Χριστός μια καλή λύσι. Και ο Θεός απάντησε.

          Μια μέρα πήρε με λαχτάρα το ιερό Βιβλίο , την Καινή Διαθήκη, και το έφερε στο στόμα της, για να ασπαστή τα γράμματά του, που αυτά τα γράμματα, μας μεταφέρουν τη σοφία του Θεού, τη λύτρωσι και τη σωτηρία. Και τότε ανακάλυψε κάτι παράξενο: κατάλαβε ότι μπορούσε να διαβάζη την γραφή των τυφλών με τα χείλη της! Και ξαναγέμισε η ζωή της χαρά, που της την έδινε πάλι η μελέτη του λόγου του Θεού. Και μέσα απ’ αυτή την παράδοξη μελέτη, ήλθε η δοξολογία, ήλθε η ευχαριστία, ήλθε η ζώσα προσευχή.

            Μελετούσε και ύστερα έκανε προσευχή μετά δακρύων για όσους είχαν τα ίδια προβλήματα με σωματικές αναπηρίες και ασθένειες και ιδιαιτέρως προσευχή για όσους ήσαν τυφλοί στην ψυχή από την αμαρτία. Με την προσευχή της έβλεπε το θρόνο του Θεού και Τον παρακαλούσε και Τον ικέτευε για τους πτωχούς , τα ορφανά, τους ανέργους, τους αστέγους, για όλους τους ασθενείς. Για τους καλούς και τους κακούς, για τους αγαθούς και πονηρούς, για τους δικαίους και αδικουμένους, αλλά και για εκείνους που εξακολουθούν να αδικούν τον κόσμο… για τους άρχοντας και τους αρχομένους. Όλοι τους να φωτιστούν κι όλοι τους να δουν το Φως το αληθινό, τον Χριστό, τον Σωτήρα του κόσμου!

            Κάποτε, αρρώστησε βαρειά. Εξομολογήθηκε για τελευταία φορά και κοινώνησε των αχράντων Μυστηρίων. Και ζήτησε την Καινή Διαθήκη, είπε να την ανοίξουν και ανοιχτή να της την ακουμπήσουν στα χείλη της.

            Άπλωσε τα χέρια της η Ασπασία και την κράτησε γερά, αλλά ξεψυχισμένα. Οι οικείοι της κατά Θεία Πρόνοια την άνοιξαν στο Α΄ κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Ιωάννη. Και επαναλαμβάνοντας συνεχώς το «Εν αρχή ην ο Λόγος ,και ο Λόγος ην προς τον Θεόν», πέταξε η ψυχούλα της ψηλά στον ουρανό, ενώ συγχρόνως πλημμύρισε το δωμάτιό της με άρρητη γλυκύτατη ευωδία.

            Είναι κι αυτή μια αφανής αγία!...

Από το βιβλίο: «ΟΙ ΑΝΑΒΑΘΜΟΙ ΣΤΗΝ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΠΟΡΕΙΑ»

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ Κ. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2011ΕΚΔΟΣΙΣ

ΙΕΡΟΥ ΓΥΝ. ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΥ«ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ»

ΣΕΡΓΟΥΛΑ ΔΩΡΙΔΟΣ 2011

"Συνέντευξη από τον Θεό...."

Τις Προάλλες ο δρόμος μου με έφερε σε έναν φίλο, ο οποίος διατηρεί κατάστημα & μέσα στην κουβέντα μας, μου είπε να διαβάσω ένα κείμενο το οποίο ήταν κολλημένο στον τοίχο. Το κείμενο αυτό είναι αλήθεια ότι με εξέπληξε & σας το μεταφέρω για να μοιραστείτε μαζί μου τα συναισθήματα που αποκόμισα. Ευχαριστώ το φίλο μου Αθανάσιο που μοιράστ- ηκε μαζί μου αυτήν την εμπειρία.......

Είδα ένα όνειρο, ότι πήρα συνέντευξη από το Θεό. -Θες λοιπόν, να σου δώσω συνέντευξη; Ρώτησε ο Θεός. - Αν σας περισσεύει χρόνος.... απάντησα. Ο Θεός Χαμογέλασε: Έχω μια ημέρα & μια αιωνιότητα. Τι ερωτήσεις σκέφτεσαι να μου κάνεις; -Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους ; Και ο Θεός απάντησε χαμογελώντας: Οτι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ & πεθαίνουν σαν να μην έζησαν καθόλου! Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά & ύστερα χάνουν τα λεφτά για να ξαναβρούν την υγεία τους! Ότι βιάζονται να αποβάλουν την παιδικότητά τους, θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα & ύστερα παρα- καλούν να ξαναγίνουν παιδιά! Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους λησμονούν το παρόν τους κι έτσι δεν ζουν ούτε το μέλλον ούτε το παρόν! Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί & μετά ρώτησα:

Σαν γονιός, ποιά τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας ; Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν!!! Αυτό που μπορούν να κάνουν, είναι να γίνουν άξιοι να Αγαπηθούν !!! Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας, αλλά οι Άνθρωποι που έχουμε στη Ζωή μας !!! Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους! Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζε- ται τα λιγότερα !!! Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς να ανοίξης στον άλλον πληγές, που χρειάζονται χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις!!! Να μάθουν τη συγχώρηση, συγχωρώντας !!!

Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι που τους Αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πως να δείξουν ή να εκφράσουν τα αισθήματά τους! Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγορά- σουν τα πάντα εκτός από την ΕΥΤΥΧΙΑ ! Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα & να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα! Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα να σε συγχωρούν οι άλλοι, πρέπει να μπορείς να συγχωρείς κι ο ίδιος τον εαυτό σου!!! Και να μάθουν ότι για τα Παιδιά μου, θα είμαι Πάντα ΕΔΩ !!!!! 

 

http://www.anaplastiki.gr

ΑΞΙΖΕΙ: Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ Γ. ΜΩΥΣΗΣ

Προσευχή κατά την χαραυγή (του γέροντα Σωφρονίου)

Ω Κύριε , αιώνιε και Δημιουργέ των πάντων ,
ο οποίος με την ανεξερεύνητη αγαθότητα Σου
με κάλεσες σε αυτήν την ζωή,
ο οποίος μου έδωσες την χάρη του Βαπτίσματος
και την σφραγίδα του αγίου Πνεύματος ,
ο οποίος με προίκισες με την επιθυμία
να αναζητήσω Εσέ,
τον μόνο αληθινό Θεό,
εισάκουσε την προσευχή μου.
Δεν έχω ζωή, φως, χαρά , ή σοφία,
Ούτε δύναμη χωρίς εσένα, ω Θεέ.
Εξαιτίας των αμαρτιών μου δεν τολμώ να υψώσω
τους οφθαλμούς μου σε Εσένα.
Αλλά Συ είπες στους μαθητές Σου:
« Καθετί που θα ζητήσετε στην προσευχή σας με πίστη,
θα το λάβετε» και «καθετί που ζητήσετε στο όνομά μου θα γίνει».
Γι αυτό τολμώ να Σε επικαλεστώ:
Καθάρισέ με από κάθε ρύπο σωματικό και πνευματικό.
Δίδαξέ με να προσεύχομαι ορθά.
Ευλόγησε αυτήν την μέρα που χάρισες σε εμένα,
τον ανάξιο δούλο Σου.
Με την δύναμη της ευλογίας Σου, κάνε με ικανό
συνέχεια να ομιλώ και να εργάζομαι για τη δόξα Σου,
Με καθαρό πνεύμα , ταπείνωση, υπομονή, αγάπη,
ευγένεια , ειρήνη, θάρρος και σοφία,
Να αισθάνομαι πάντοτε την παρουσία Σου.
Με την άπειρη αγαθότητά Σου, ω Κύριε Θεέ
Δείξε μου τον δρόμο του θελήματός Σου,
Και δώσε ώστε να βαδίζω μπροστά Σου
Χωρίς αμαρτία.
Ω Κύριε, σε εσένα όλες οι καρδιές είναι ανοιχτές.
Συ γνωρίζεις όλα όσα έχω ανάγκη.
Συ γνωρίζεις την τυφλότητα και την άγνοια μου.
Συ γνωρίζεις την αστάθεια και την διαφθορά της ψυχής μου.
Αλλά ούτε ο πόνος και η αγωνία μου είναι κρυμμένα από Σένα.
Δέξου, σε παρακαλώ την προσευχή μου
και με το Άγιο Πνεύμα Σου, δίδαξέ με τον δρόμο
που πρέπει να πορευθώ.
Και όταν η διεστραμμένη μου θέληση με οδηγήσει σε άλλους δρόμους,
μην με αφήσεις να χαθώ,
αλλά κάνε με να επιστρέψω σε Εσένα.
Δώσε μου με την δύναμη της αγάπης Σου να κρατηθώ σταθερά στο αγαθό.
Φύλαξέ με από κάθε λόγο ή πράξη που μπορεί να καταστρέψει την ψυχή,
από κάθε επιθυμία που μπορεί να δυσαρεστήσει
και να βλάψει τον αδελφό μου.
Δίδαξέ με πως πρέπει και τι πρέπει να λέγω.
Αν είναι θέλημά Σου να μην απαντώ,
Δώσε μου πνεύμα ειρηνικής σιωπής
που να μην προκαλεί λύπη ή πόνο στον αδελφό μου.
Στήριξέ με στον δρόμο των εντολών Σου και μέχρι την τελευταία μου πνοή,
Δώσε να μην απομακρυνθώ από το φως των εντολών Σου.
Οι εντολές Σου ας γίνουν ο μόνος νόμος στην ζωή μου
Στη γη και σ΄ όλη την αιωνιότητα.
Ω Θεέ , σε παρακαλώ, ελέησέ με.
Λύτρωσέ με από τη θλίψη και την αθλιότητά μου
και μην κρύβεις από μένα τον δρόμο της σωτηρίας .
Μέσα στην μωρία μου Θεέ μου, Σου ζήτησα
πολλά πράγματα και μεγάλα. Θυμάμαι την αγένεια, την φαυλότητα
μου και την αδυναμία μου και κράζω : ελέησέ με.
Μη με απομακρύνεις από το Πρόσωπό Σου εξαιτίας
της αλαζονείας μου.
Δώσε και αύξησε σε μένα τη δύναμη
να Σε αγαπώ σύμφωνα με τις εντολές Σου,
εγώ ο χειρότερος των ανθρώπων,
με όλη μου την καρδιά,
με όλη μου την ψυχή,
με όλη μου την διάνοια,
με όλη μου την δύναμη,
και με όλη μου την ύπαρξη.
Ναι, ω Θεέ, με το άγιο Πνεύμα Σου,
Δίδαξέ με δίκαια κρίση και γνώση.
Δώσε μου την γνώση της δικής Σου αλήθειας,
πριν έλθει το τέλος μου.
Διατήρησε την ζωή μου στον κόσμο τούτο,
μέχρι να μπορέσω να σου προσφέρω άξια μετάνοια.
Μη με οδηγήσεις σε θάνατο στην μέση των ημερών μου,
ούτε ενόσω ο νους μου είναι τυφλωμένος.
Όταν όμως θελήσεις να βάλεις τέρμα στην ζωή μου,
να μου το δείξεις από πρωτύτερα για να προετοιμάσω την ψυχή μου
πριν παρουσιαστεί μπροστά Σου.
Να είσαι μαζί μου κατά την φοβερή αυτή ώρα
και να μου δωρίσεις την χαρά της σωτηρίας.
Καθάρισέ με από τις κρυφές αμαρτίες μου
και απ΄ όλη την αχαριστία που έχω μέσα μου
και δώρισέ μου καλή απολογία
μπροστά στον θρόνο της κρίσης Σου.
Ναι, ω Θεέ , με το μεγάλο Σου έλεος
και την αμέτρητη αγάπη Σου
για το ανθρώπινο γένος,
Άκουσε την προσευχή μου.

Από το βιβλίο "Η ζωή Του ζωή μου".
Γέροντας Σοφρώνιος Έσσεξ.
Αναδημοσίευση από imerovigli.org

Τὸ γράμμα τῆς ἀγάπης τοῦ Πατέρα

Παιδί μου …..

Μπορεῖ νὰ μὴν μὲ γνωρίζεις, ἀλλὰ ἐγὼ ξέρω τὰ πάντα γιὰ σένα….Ψαλμοὶ 139:1

Γνωρίζω πότε εἶσαι καθιστὸς καὶ πότε ὄρθιος.... Ψαλμοὶ 139:2 

Ξέρω κάθε βῆμα σου… Ψαλμοὶ 139:3

Ἀκόμη καὶ οἱ τρίχες τοῦ κεφαλιοῦ σου εἶναι μετρημένες… Ματθαῖος 10: 29-31

Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εἰκόνα μου… Γένεσις 1:27

Μέσα σ’ἐμένα ζεῖς, κινεῖσαι καὶ ὑπάρχεις…Πράξεις 17:28

Σὲ γνώριζα πρὶν ἀκόμη διαμορφωθεῖς στὴν μήτρα τῆς μητέρας σου…Ἱερεμίας 1:4-5

Σὲ διάλεξα ὅταν σχεδίαζα τὴν δημιουργία… Ἐφεσίους 1:11-12

Δὲν ἤσουν ἕνα λάθος…. Ψαλμοὶ 139:15-16

Γιατί ὅλες οἱ μέρες σου εἶναι γραμμένες στὸ βιβλίο μου…. Ψαλμοὶ 139:15-16

Ἐγὼ ὅρισα τὴν ἀκριβῆ ὥρα τῆς γέννησής σου καὶ ποὺ θὰ ζοῦσες ….Πράξεις 17:26

Γιατί φοβερὰ καὶ θαυμάσια πλάστηκες…. Ψαλμοὶ 139:14 

Ἐγὼ σὲ διαμόρφωσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας σου…. Ψαλμοὶ 139:13

Καὶ σὲ ἔφερα στὸν κόσμο τὴν ἡμέρα ποὺ γεννήθηκες….. Ψαλμοὶ 71:6

Μὲ ἔχουν παρουσιάσει λάθος ἄνθρωποι ποὺ δὲν μὲ γνωρίζουν….Ἰωάννη 8:41-44

Δὲν εἶμαι ἀπόμακρος καὶ θυμωμένος ἀλλὰ εἶμαι ἡ ἀπόλυτη ἔκφραση τῆς ἀγάπης….. Α' Ἰωάννη 4:16

Καὶ εἶναι ἐπιθυμία μου νὰ σὲ κατακλύσω μὲ τὴν ἀγάπη μου….. Α' Ἰωάννη 3:1

Ἁπλὰ ἐπειδὴ...

 εἶσαι παιδί μου καὶ εἶμαι ὁ πατέρας σου….. Α'  Ἰωάννη 3:1

Σοὺ προσφέρω περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσε ποτὲ νὰ σοὺ προσφέρει ὁ σαρκικός σου πατέρας…. Ματθαῖος 7:11

Γιατί εἶμαι ὁ τέλειος πατέρας….. Ματθαῖος 5: 48

Κάθε καλὸ δῶρο ποὺ λαμβάνεις ἔρχεται ἀπὸ τὸ δικό μου χέρι….. Ἰακώβου 1: 17

Γιατί ἐγὼ εἶμαι ὁ προμηθευτής σου καὶ φροντίζω γιὰ ὅλες τὶς ἀνάγκες σου…. Ματθαῖος 6: 31-33

Τὸ σχέδιό μου γιὰ τὸ μέλλον σου ἦταν πάντα γεμάτο μὲ ἐλπίδα……Ἱερεμίας 29:11

Γιατί σὲ ἀγαπῶ μὲ ἀγάπη παντοτινή…. Ἱερεμίας 31:3

Οἱ σκέψεις μου γιὰ σένα εἶναι ἀμέτρητες ὅπως οἱ κόκκοι τῆς ἄμμου στὴν ἀκρογιαλιά…. Ψαλμοὶ 139:17-18

Καὶ χαίρομαι γιὰ σένα μὲ τραγούδια….Σοφονίας 3:17

Δὲν θὰ σταματήσω πότε νὰ κάνω καλὸ γιὰ σένα….. Ἱερεμίας 32:40 

Γιατί εἶσαι τὸ πολύτιμο ἀπόκτημά μου….Ἔξοδος 19:5 

Ἐπιθυμῶ νὰ σὲ στερεώσω μὲ ὅλη τὴν καρδιά μου καὶ ὅλη τὴν ψυχή μου…. Ἱερεμίας 32:41

Ἂν μὲ ψάξεις μὲ ὅλη τὴν καρδιά σου θὰ μὲ βρεῖς…..Δευτερονόμιο 4:29

Ζήτα τὴν εὐτυχία σου σὲ ἐμένα καὶ θὰ σοὺ δώσω ὅτι ἡ καρδιά σου λαχτάρα….. Ψαλμοὶ 37:4

Γιατί ἐγὼ εἶμαι αὐτὸς πού σου ἔδωσα αὐτὲς τὶς ἐπιθυμίες….Φιλιππησίους 2:13

Εἶμαι ἱκανὸς νὰ κάνω γιὰ σένα περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσες νὰ φανταστεῖς…… Ἐφεσίους 3:20

Γιατί ἐγὼ εἶμαι ὁ μεγαλύτερος ὑποστηρικτής σου... Β' Θεσσαλονικεῖς 2:16-17

Ἐγὼ εἶμαι ἐπίσης ὁ πατέρας ποὺ σὲ παρηγορεῖ σὲ ὅλες τὶς δυσκολίες σου… Β Κορινθίους 1:3-4

Ὅταν εἶσαι συντετριμμένος, ἐγὼ εἶμαι κοντά σου….. Ψαλμοὶ 34:18 

Ὅπως ἕνας βοσκὸς κουβαλάει ἕνα πρόβατο, σὲ κουβαλάω κοντὰ στὴν καρδιά μου….Ἠσαΐας 40:11

Μία μέρα θὰ σβήσω κάθε δάκρυ ἀπὸ τὰ μάτια σου…Ἀποκάλυψις 21:3-4

Καὶ θὰ πάρω μακριὰ ὅλο τὸν πόνο ποὺ ὑπέφερες πάνω σὲ αὐτὴ τὴν γῆ…. Ἀποκάλυψις 21:4

Εἶμαι ὁ πατέρας σου καὶ σὲ ἀγαπῶ ὅπως ἀκριβῶς ἀγαπῶ τὸν γιό μου, τὸν Ἰησοῦ…. Ἰωάννη 17:23

Γιατί στὸν Ἰησοῦ ἡ ἀγάπη μου γιὰ σένα φανερώνεται …. Ἰωάννη 17:26 

Καὶ ἦρθε νὰ δείξει πὼς εἶμαι μαζί σου καὶ ὄχι ἐναντίον σου…..Ρωμαίους 8:31

Καὶ νὰ σοὺ πεῖ ὅτι δὲν λογαριάζω τὶς ἁμαρτίες σου…. Β Κορινθίους 5:18-19

Ὁ Ἰησοῦς πέθανε ὥστε ἐσὺ κι ἐγὼ νὰ συμφιλιωθοῦμε….. Β Κορινθίους 5:18-19

Ὁ θάνατος τοῦ ἦταν ἡ ὑπέρτατη ἔκφραση τῆς ἀγάπης μου γιὰ σένα….. Ἃ Ἰωάννη 4:10

Ἔδωσα ὅτι ἀγαποῦσα περισσότερο γιὰ νὰ κερδίσω τὴν ἀγάπη σου…. Ρωμαίους 8:32

Ἐὰν δεχτεῖς τὸ δῶρο τοῦ γιοῦ μου, τοῦ Ἰησοῦ, δέχεσαι ἐμένα... Α' Ἰωάννη 2:23

Καὶ τίποτα δὲν θὰ σὲ χωρίσει πιὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη μου… Ρωμαίους 8:38-39

Ἔλα σπίτι καὶ θὰ κάνω τὴν μεγαλύτερη γιορτὴ ποὺ ἔχει γίνει στὸν οὐρανό… Λουκᾶς 15:7

Ἤμουν πάντα πατέρας καὶ θὰ εἶμαι πάντα πατέρας…. Ἐφεσίους 3:14-15

Ἡ ἐρώτησή μου εἶναι … θὰ γίνεις παιδί μου;….. Ἰωάννη 1:12-13 

 Σὲ περιμένω… Λουκᾶς 15:11-32

Μὲ ἀγάπη, ὁ Μπαμπάς σου

Παντοδύναμος Θεὸς

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2011/12/blog-post_6734.html

π. Ευμένιος Σαριδάκης, βιογραφικά, ομιλεί ο ίδιος

ΑΓΑΠΗ - Η αγάπη «ου ζητεί τα εαυτής»

Απο το βιβλίο:

Ανθολόγιο από την πνευματική εμπειρία του

 ΑΓIΟΥ ΙΣΑΑΚ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

Λένε για τον μακάριο Αντώνιο ότι ποτέ του δε σκέφθηκε να κάνει κάτι που να ωφελεί τον εαυτό του πιότερο από τον πλησίον του. Κι αυτό, γιατί πίστευε πως το κέρδος του πλησίον του είναι γι' αυτόν άριστη εργασία.

Και πάλι είπαν για τον αββά Αγάθωνα, ότι έλεγε πως «ήθελα να βρω ένα λεπρό και να λάβω το σώμα του και να του δώσω το δικό μου». Είδες τέλεια αγάπη; Και πάλι, αν είχε κάποιο πράγμα χρήσιμο, δεν άντεχε να μην αναπαύσει μ' αυτό τον πλησίον του. Είχε κάποτε μια σμίλη για να κόβει τις πέτρες. Ήρθε λοιπόν ένας αδελφός κοντά του και, επειδή την είδε και τη θέλησε, δεν τον άφησε να βγει από το κελί του χωρίς αυτή.

Πολλοί ερημίτες παρέδωσαν τα σώματά τους στα θηρία και στο ξίφος και στη φωτιά, για να ωφελήσουν τον πλησίον.

Κανείς δεν μπορεί να φράσει σ' αυτά τα μέτρα της αγάπης, αν δεν ζήσει κρυφά, μέσα του, την ελπίδα του Θεού. Και δεν μπορούν να αγαπήσουν αληθινά τους ανθρώπους όσοι δίνουν την καρδιά τους σ' αυτό τον εφήμερο κόσμο. Όταν ένας άνθρωπος αποκτήσει την αληθινή αγάπη, τον ίδιο το Θεό ντύνεται, μαζί με αυτήν. Είναι ανάγκη λοιπόν αυτός που απέκτησε το Θεό να πεισθεί ότι δεν μπορεί ν' αποκαταστήσει μαζί με το Θεό, τίποτε που να μην είναι αναγκαίο, αλλά να αποδυθεί και το ίδιο το σώμα του, δηλ.και αυτές τις μη αναγκαίες σωματικές αναπαύσεις. Ένας άνθρωπος, που είναι ντυμένος, στο σώμα και στην ψυχή, με την κοσμική ματαιοδοξία και που ποθεί να απολαύσει τα αγαθά του κόσμου, δεν μπορεί να φορέσει το Θεό - να γίνει θεοφόρος - μέχρι να τα αφήσει. Γιατί ο ίδιος ο Κύριος είπε ότι «όποιος δεν εγκαταλείψει όλα τα κοσμικά και δε μισήσει την κοσμική ζωή του, δεν μπορεί να γίνει μαθητής μου» (Λουκ. 14, 26). Όχι μόνο να τα αφήσει, αλλά και να τα μισήσει. Αν λοιπόν δεν μπορεί να γίνει μαθητής του, πως ο Κύριος θα κατοικήσει μέσα του; (308-9).

Δε θα αμελήσω να αναφέρω τι έκαμε ο άγιος Μακάριος ο Μεγάλος, για να ελέγξει εκείνους που καταφρονούν τους αδελφούς τους. Βγήκε λοιπόν κάποτε να επισκεφθεί έναν άρρωστο αδελφό και ρώτησε τον άρρωστο αν ήθελε τίποτε. Εκείνος αποκρίθηκε πως θα' θελε λίγο φρέσκο ψωμί. Και επειδή όλοι οι μοναχοί εκείνο τον καιρό όλη τη χρονιά συνήθιζαν και έφτιαχναν το ψωμί παξιμάδια, σηκώθηκε αμέσως εκείνος ο αξιομακάριστος άνθρωπος και, μ' όλα τα ενενήντα του χρόνια, βάδισε από τη σκήτη του στην Αλεξάνδρεια και αντάλλαξε τα ξερά ψωμιά, που πήρε από το κελί του, με φρέσκα και τα πήγε στον αδελφό.

Αλλά και ο αββάς Αγάθων, που ήταν σαν αυτόν το Μεγάλο Μακάριο που ανέφερα, έκαμε κάτι ακόμη πιο σπουδαίο. Αυτός ο αββάς ήταν ο πιο έμπειρος στα πνευματικά από όλους τους μοναχούς του καιρού του, και τιμούσε τη σιωπή και την ησυχία περισσότερο απ' όλους. Αυτός λοιπόν ο θαυμαστός άνθρωπος, όταν είχε πανηγύρι στην πόλη, πήγε να πουλήσει το εργόχειρό του. Οπότε βρήκε στην αγορά έναν ξένο άρρωστο και παραπεταμένο σε μια άκρη. Τι έκανε τότε; Νοίκιασε ένα σπιτάκι και έμενε κοντά του ασκώντας χειρωνακτική εργασία. Ό,τι έβγαζε το ξόδευε για τον άρρωστο και τον υπηρετούσε συνέχεια έξι μήνες, μέχρι που ο άρρωστος έγινε καλά.

  Ο λόγος του Κυρίου ο αληθινός κα αψευδής μας λέει ότι δεν μπορεί ένας άνθρωπος να έχει μέσα του τον πόθο των κοσμικών πραγμάτωνκαι μαζι, την αγάπη του Θεού (Ματθ. 6, 24). (15).

 Αυτός ο άνθρωπος να λογίζεσαι ότι είναι του Θεού, που από την πολλή του ευσπλαχνία νεκρώθηκε ως προς τις υλικές του ανάγκες. Διότι ο ελεών το φτωχό έχει το Θεό να φροντίζει για τις δικές του ανάγκες. Και αυτός που στερείται για το Θεό, βρήκε θησαυρούς ακένωτους.

Ο Θεός δε χρειάζεται τίποτε. Ευφραίνεται όμως όταν δει κάποιον να αναπαύει την εικόνα του και να την τιμά για την αγάπη του. Όταν έλθει κάποιος και σου ζητήσει αυτό που έχεις, μην πεις μέσα στην καρδία σου ότι θα το κρατήσω αυτό για μένα, για να με αναπαύει, και ότι ο Θεός θα ικανοποιήσει την ανάγκη του αδελφού με άλλο τρόπο. Γιατί αυτά τα λόγια τα λένε οι άδικοι που δεν γνωρίζουν το Θεό. Ο δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος την τιμή που του έκανε ο ενδεής αδελφός του δεν την μεταβιβάζει σε άλλον, ούτε την ευκαιρία της ελεημοσύνης θα επιτρέψει στον εαυτό του να την χάσει. Ο φτωχός και ενδεής άνθρωπος λαμβάνει τα αναγκαία από τον Θεό, διότι κανέναν δεν εγκαταλείπει ο Κύριος. Συ όμως, που θέλησες να αναπαύσεις τον εαυτό σου μάλλον παρά το φτωχό αδελφό σου, αποποιήθηκες την τιμή που σου έκαμε ο Θεός και απομάκρυνες τη χάρη του από σένα. Όταν λοιπόν δώσεις ελεημοσύνη, να ευφραίνεσαι και να πεις: Δόξα σοι ο Θεός, που με αξίωσες να βρω κάποιον να αναπαύσω. Όταν όμως δεν έχεις τι να δώσεις, μάλλον να χαρείς και να πεις ευχαριστώντας το Θεό: Σε ευχαριστώ, Θεέ μου, που μου' δωσες αυτή τη χάρη και την τιμή να γίνω φτωχός για το όνομά σου, και που με αξίωσες να γευθώ τη θλίψη της σωματικής αδυναμίας και της φτώχειας, που όρισες στο στενό δρόμο των εντολών σου, όπως τη γεύθηκαν οι άγιοί σου, που περπάτησαν αυτό το δρόμο.