Ταπεινοφροσύνη αληθινή και ταπεινοφροσύνη ψεύτικη - Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνοφ

"Κανείς ας μη σας κατακρίνει, δείχνοντας δήθεν ταπεινοφροσύνη", λέει ο άγιος απόστολος Παύλος.

            Αληθινή ταπεινοφροσύνη είναι η οικείωση του φρονήματος του Χριστού, "ο οποίος, αν και ήταν Θεός, ...τα απαρνήθηκε όλα και πήρε μορφή δούλου, έγινε άνθρωπος, και όντας πραγματικός άνθρωπος, ταπεινώθηκε θεληματικά, υπακούοντας μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού".

            Η αληθινή ταπεινοφροσύνη είναι η διάκριση, που αποτελεί δώρο Θεού, ενέργεια της θείας χάριτος στον νου και την καρδιά του ανθρώπου.

            Υπάρχει και αυτόβουλη ταπεινοφροσύνη. Αυτή είναι εφεύρημα ψυχής φιλόδοξης, ψυχής πλανεμένης και αυταπατημένης, ψυχής που κολακεύει τον εαυτό της και ζητάει την κολακεία του κόσμου, ψυχής που ολοκληρωτκά προσηλώθηκε στις επίγειες επιτυχίες και απολαύσεις, ψυχής που λησμόνησε την αιωνιότητα και τον Θεό.

Συνομιλία γέροντα και υποτακτικού για την ταπεινοφροσύνη - Αγ.Ιγνατίου Μπριαντσιανίνοφ

   

  ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ : Τι είναι ταπείνωση;

      ΓΕΡΟΝΤΑΣ : Η ταπείνωση είναι ευαγγελική αρετή στην οποία συνυπάρχουν η δύναμη του ανθρώπου και η ειρήνη του Χριστού. Η αρετή αυτή ξεπερνά την αντιληπτική ικανότητα του ανθρώπου.

      ΥΠ.: Αν ξεπερνά την αντιληπτική μας ικανότητα, τότε πως γνωρίζουμε την ύπαρξή της; Και πώς μπορούμε, πολύ περισσότερο, να αποκτήσουμε μιαν αρετή που ούτε να την κατανοήσουμε δεν μπορούμε;

      ΓΕΡ.: Την ύπαρξή της τη γνωρίζουμε από το Ευαγγέλιο με την πίστη. Και την ίδια την αρετή τη γνωρίζουμε εμπειρικά, όταν και όσο την αποκτούμε. Αλλά και αποκτώντας την, δεν μπορούμε να την κατανοήσουμε.

Η εξέταση της συνειδήσεως - Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου

    

   Φρόντισε, αδελφέ, πάντοτε σε κάθε σου λογισμό, λόγο και έργο να έχεις συνείδηση ακατάγνωστη, δηλαδή να μη σε κατηγορεί και να μη σε τύπτει για κάποιο πράγμα. Διότι όποιος εξετάζει στο βάθος την ορθή και αγία συνείδηση, δεν μπορεί να σφάλλει ποτέ, ή αν σφάλλει, να μην διορθωθεί. Διότι η συνείδηση είναι ο φυσικός νόμος που έδωσε ο Θεός στις καρδιές των ανθρώπων για να τους οδηγεί πάντοτε σαν λυχνάρι σε όλα τα καλά. Όπως είπε και ο άγιος Νείλος: «Να χρησιμοποιήσεις την συνείδησή σου ως λυχνάρι για τις πράξεις σου». 

    Για την εξέταση της συνειδήσεως σκέψου τρία πράγματα: τα σφάλματα της κάθε μέρας, την αιτία των σφαλμάτων αυτών και την στενοκαρδία και προθυμία που έχεις να τα πολεμήσεις και να αποκτήσεις τις αντίθετές τους αρετές. Για την αιτία αυτών ανάγκασε τον εαυτό σου να την πολεμήσεις, να την κατατροπώσεις και να την ρίξεις στη γη. Για την προθυμία που χρειάζεται να κάνεις αυτό και να αποκτήσεις τις αρετές, δυνάμωσε την θέλησή σου με την απιστία του εαυτού σου, δηλαδή με το να μην έχεις καθόλου θάρρος στον εαυτό σου, με την ελπίδα και το θάρρος στο Θεό, με την προσευχή και με το μίσος των πράξεων της κακίας και με την επιθυμία των πράξεων της αντίστοιχης αρετής.

Ὑπερηφάνεια Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ

Θυμήσου ὅτι ἀπό μόνη τήν ὑπερηφάνεια ἕνας ἂγγελος ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό. Καί ἀπό ἄγγελος ἒγινε διάβολος.

            Μήν εἶσαι κι ἐσύ ὑπερήφανος καί ὑψηλόφρων, γιά νά μή γίνῃς ὅμοιος μέ τούς δαίμονες. Νά εἶσαι ταπεινός καί πρᾶος, καί θά γίνῃς ὅμοιος μέ τούς ἀγγέλους. Τότε θά εὐλογηθεῖς ἀπό τόν Κύριο: «Ἐπί τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ΄ ἤ ἐπί τόν ταπεινόν καί ἡσύχιον καί τρέμοντά μου τούς λόγους;» (Ήσ. 66. 2).

            Δέν ὑπάρχει τίποτε πιό βδελυκτό στόν Θεό, ἀλλά καί στούς ἀνθρώπους, ἀπό τήν ὑπερηφάνεια καί τήν οἴησι. Καί δέν ὑπάρχει τίποτε πιό προσφιλές καί εὐχάριστο ἀπό τήν πραότητα καί τήν ταπεινοφροσύνη.

            Ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι θυγατέρα τῆς ἀλογίας, τῆς ἀγνωσίας καί τῆς πνευματικῆς τυφλώσεως. Ἐνῶ ἀπό τήν ἀληθινή γνῶσι προέρχεται ἡ ταπείνωσις. Ἄν γνώριζες πραγματικά τόν ἑαυτό σου δέν θά ἤσουν ὑπερήφανος.

            Ἡ ἔλλειψις τῆς αὐτογνωσίας σέ ὁδηγεῖ στήν ὑπερηφάνεια. Συνειδητοποίησε τοὐλάχιστον ὅτι «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται, ταπεινοῖς δέ δίδωσι χάρι» (Παροιμ. 3, 34). Ἀπό τόν ταπεινό ὁ Κύριος καί τό πιό ἀσήμαντο δῶρο τό δέχεται, ἀπό τόν ὑπερήφανο καί τό πιό μεγάλο τό ἀποστρέφεται. Πιό ἀρεστός εἶναι στόν Θεό ὁ ταπεινός ἁμαρτωλός ἀπό τόν ὑπερήφανο δίκαιο. «Ἀκάθαρτος παρά Θεῷ πᾶς ὑψηλοκάρδιος» (Παροιμ. 16. 5).

Tαπείνωσε τον λογισμό σου και κατάκρινε και συ ο ίδιος τον εαυτό σου σαν αμαρτωλό και ανάξιο να ζει!… Ε, μ’ όλ’ αυτά θα έρθει η διόρθωση και η σωτηρία.

 Κάποτε που ήταν στην εκκλησία της Θεοτόκου το Χαλκοπρατίου, τον πλησίασε ένα πολύ ενάρετο παιδί που έτρεχε πάντα ακούραστο στις ιερές ακολουθίες.

  -Πάτερ, τον ρώτησε, τι να κάνω για να κερδίσω τη σωτηρία;

  -Εσύ παιδάκι μου, είσαι μια αγνή ψυχή. Πως ζητάς ν’ ακούσεις σωτήριο λόγο από ένα γέρο που σάπισε στην αμαρτία;

  -Ο λόγος του Θεού, πάτερ, λέει: «Επερώτησος τον πατέρα σου και αναγγελεί σοι». Γι’ αυτό κι εγώ ζητάω να ακούσω από σένα ένα καλό λόγο. Μη με περοφρονήσεις, λοιπόν, τον ανάξιο.

  -Τι σκέπτεσαι; Να γίνεις μοναχός ή να ευαρεστήσεις στον Θεό ακολουθώντας τη συνήθη ζωή; Τον ρώτησε τότε ο άγιος.

  -Σκέπτομαι, Πάτερ, να γυμνασθώ πρώτα μέσα στη ζωή και μετά ό, τι θέλει ο Θεός.

ΦΙΛΑΥΤΙΑ: Η ΜΗΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ!

Του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητού

Αυτός πού φοβάται την ασθένεια του σώματος, δεν φτάνει στο μέτρο των φυσικών του δυνατοτήτων ούτε μπορεί ν' αποκτήσει τις αρετές- αν όμως προσπέφτει κανείς στο Θεό σε κάθε κόπο του, ο Θεός έχει τη δύναμη να τον αναπαύσει.

Γιατί, αν ο Γεδεών δεν έσπαγε τις στάμνες, δεν θα μπορούσε να δει το φως των λαμπάδων (Κριτ. 7:20). Έτσι και ο άνθρωπος, αν δεν καταφρονήσει το σώμα, δεν θα μπορέσει να δει το φως της Θεότητας.

Πρόσεχε τον εαυτό σου από τη μητέρα των κακών, τη φιλαυτία, πού είναι ή παράλογη αγάπη του σώματος. Άπ' αυτή γεννιούνται, μοιάζοντας εύλογοι, οι πρώτοι και εμπαθείς και γενικότατοι λογισμοί, δηλαδή της γαστριμαργίας, της φιλαργυρίας και της κενοδοξίας, πού σχηματίζονται παίρνοντας αφορμή από την αναπόφευκτη τάχα ανάγκη του σώματος κι άπ' αυτούς πάλι γεννιέται όλος ο κατάλογος των κακών. Είναι ανάγκη λοιπόν να προσέχουμε και να την πολεμούμε με μεγάλη νίψη. Και όταν αφανιστεί ή φιλαυτία, αφανίζονται μαζί της όλα όσα γεννιούνται άπ' αυτή.

Πώς μπορούμε ν’ αποκτήσουμε το Άγιο Πνεύμα

Αγίου Ιννοκεντίου Μόσχας

Τα γνωστά και αποτελεσματικά μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τη διδασκαλία των ιερών Γραφών και την πείρα των μεγάλων αγίων είναι τα εξής:

1. Η καθαρή καρδιά και το αγνό σώμα.

2. Η ταπεινοφροσύνη.

3. Η υπακοή στη φωνή του Θεού.

4. Η προσευχή.

5. Η καθημερινή αυταπάρνηση.

6. Η ανάγνωση και ακρόαση της Αγίας Γραφής.

7. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας και κατεξοχήν η θεία Κοινωνία.

Κάθε πιστή ψυχή μπορεί να γεμίσει με Άγιο Πνεύμα, αν καθαριστεί από την αμαρτία, απαλλαγεί από τη φιλαυτία και ελευθερωθεί από την υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα είναι πάντα ολόγυρά μας και επιθυμεί να μπει μέσα μας. Αλλά οι κακές μας πράξεις μάς περιβάλλουν σαν ισχυρό πέτρινο τείχος. Και τ’ αμαρτήματά μας, σαν άγριοι φρουροί, το διώχνουν μακριά μας και δεν το αφήνουν να μας πλησιάσει.

Κάθε αμαρτία διώχνει το Άγιο Πνεύμα. Πιό μισητές, όμως, είναι από τις σωματικές η πορνεία και από τις ψυχικές η υπερηφάνεια. Το Άγιο Πνεύμα, η τέλεια καθαρότητα, δεν μπορεί ποτέ να κατοικήσει σε άνθρωπο μολυσμένο με αμαρτίες. Πώς να μείνει στη καρδιά μας, όταν αυτή είναι γεμάτη μέριμνες, επιθυμίες και πάθη;

Ας δούμε λοιπόν πιό αναλυτικά τα μέσα για την απόκτηση του Αγίου Πνεύματος.

ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΥΞΗ

Αυτός που ποθεί μ’ όλη του την καρδιά να επιστρέψει από την αμαρτία στον Κύριο, όπως ο άσωτος γιος στο πατρικό σπίτι, ας ξέρει πως η πρώτη θύρα που θα περάσει, είναι η συντριβή. Αυτή είναι η πιο ευπρόσδεκτη θυσία που μπορούμε να προσφέρουμε στο Θεό. «Ευάρεστη θυσία στο Θεό είναι η ψυχή που έχει συντριβεί από τη μετάνοια, ο Θεός δεν θ’ απορρίψει ποτέ μια καρδιά που έχει συντριβεί και ταπεινωθεί» (Ψαλμ. 50:19). Η συντριβή έχει δύο όψεις, από το ένα μέρος τη μετάνοια για τα περασμένα αμαρτήματα, κι από το άλλο τη στέρεη απόφαση για τη μη επανάληψή τους. Αν, λοιπόν, μετανόησες αληθινά, πρώτα-πρώτα θα μισήσεις ολόψυχα τον προηγούμενο τρόπο της ζωής σου, όχι τόσο γιατί σε κρατούσε έξω από τη βασιλεία του Θεού ή γιατί φοβάσαι την κόλαση, αλλά γιατί πίκρανες τον πανάγαθο και αναμάρτητο Κύριο, που ενανθρώπησε και σταυρώθηκε για να σε λυτρώσει ακριβώς από την αμαρτία και τις ολέθριες συνέπειες της.

Η μετάνοια σε σχέση με την ταπείνωση και οι παραγόμενοι εν Χριστώ καρποί τους

Κυρ. ΙΕ' Λουκά 

«Σταθείς δε ο Ζακχαίος είπε προς τον Κύριον, και ή τινος τι εσυκοφάντησα αποδίδωμι τετραπλούν»

Η μετάνοια του Ζακχαίου όπως το μας το παρουσίασε το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα ήτο αληθινή και έμπρακτη. 

Αν τυχόν, είπε ο τελώνης, και σαν τελώνης που είμαι και σκληρός εφοριακός αδίκησα κάποιον με ψεύτικες και συκοφαντικές μαρτυρίες, και έτσι του πήρα πολύ περισσότερα από αυτά που του έπρεπε, θα τον αποζημιώσω όπως θα λέγαμε σήμερα εις το τετραπλάσιο.

Η έμπρακτη αυτή μετάνοια στην καρδιά του Ζακχαίου, εγένετο ύστερα από την επίσκεψη του Κυρίου στο σπίτι του. 

Βέβαια Κύριος ο Θεός που είναι παντογνώστης, αυτός που ετάζει καρδίας και νεφρούς, που βλέπει τις καρδιές των ανθρώπων, είδε την καρδιά του Ζακχαίου που ανέβηκε πάνω στην συκομωρέα γιατί ήταν κοντός και ήθελε να δει το πέρασμα του Κυρίου, είδε και την καρδιά του. 

Αυτό σημαίνει λοιπόν ότι πρώτα έρχεται η χάρις, επαναλαμβάνω, πρώτα έρχεται η χάρις, του εν Τριάδι Θεού μέσα μας, και κατόπιν ακολουθεί η ενεργουμένη μετάνοια και ο υπόλοιπος πνευματικός αγώνας για τη σωτηρία της ψυχής μας. 

Η αληθινή ταπείνωση

ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ

Η υπερηφάνεια είναι η μεγαλύτερη πνευματική αρρώστια. Σαν την βδέλλα που, αν κολλήσει επάνω σου, σου ρουφάει το αίμα, έτσι και η υπερηφάνεια ρουφάει όλο το εσωτερικό του ανθρώπου. Φέρνει και πνευματική ασφυξία, γιατί καταναλώνει όλο το πνευματικό οξυγόνο της ψυχής. Κοίταξε να πετάξεις τον εαυτό σου, γιατί αν δεν πετάξεις τον εαυτό σου, θα σε πετάξει ο  εαυτός σου. Αν πετάξεις τον εαυτό σου, μετά θα πετάς. Τι τον κρατάς τον εαυτό σου για τον εαυτό σου; Το κομμάτι της αγάπης που κρατάς για τον εαυτό σου, το αφαιρείς από την ολοκληρωτική αγάπη που πρέπει να έχεις για τους άλλους.

Αν κάποιος σε πικράνει σε ο,τιδήποτε, να μην πεις το παραμικρό

          Ἔλεγε ἀκόμα, πώς ὅ,τι κι ἄν συμβεῖ στόν ταπεινό, ἀμέσως καταφεύγει στήν προσευχή, καί ὅλους τούς θεωρεῖ σάν εὐεργέτες. Ἐμεῖς ξεφύγαμε ἀπό τό δρόμο τῆς ἀλήθειας καί ἀπό τίς ὑποδείξεις τῶν ἁγίων, καί θέλουμε νά χαράξουμε μόνοι τό δρόμο μας, σύμφωνα μέ τά πονηρά μας θελήματα.

            Τί εἶναι τάχα εὐκολότερο, ἀπό τό ν’ ἀκούσουμε ἕναν ἅγιο καί πρακτικό δάσκαλο, τόν ἀββᾶ Ἀμμωνᾶ, πού λέει: «πρόσεχε μέ ἀκρίβεια τόν ἑαυτό σου, ὥστε, ἄν κάποιος σέ πικράνει σέ ὁ,τιδήποτε, νά μήν πεῖς τό παραμικρό. Σώπαινε, μέχρι νά ἠρεμήσει ἡ καρδιά σου μέ τήν ἀδιάλειπτη προσευχή, καί τότε βοήθησε τόν ἀδελφό πού σ’ ἔθλιψε».

Πραγματικά, ὅποιος ποθεῖ τόν ἴσιο δρόμο, κάθε φορά πού ταράζεται, μαλώνει τόν ἑαυτό του καί τόν ἐλέγχει ἀδιάκοπα, λέγοντας:

Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσειν

Χριστιανέ μου. 

Επαναλάμβανε συνεχώς την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΑΜΑΡΤΩΛΟΝ. 

ΓΝΩΡΙΖΕ ΟΤΙ: 

Με την συνεχή αυτή ευχή θα διαλυθούν όλες oι εσωτερικές ταραχές, φόβοι, στενοχώριες και θα σε βοηθήσει ό Χριστός ν' αποκτήσεις καρδίαν συντετριμμένην και τότε ακριβώς θα συντριβή εις την τελειότητα ή δύναμις του Σατανά. 

Όπως κάποιος φοβάται να πιάσει με το χέρι του ένα πυρακτωμένο σίδερο, έτσι και ό διάβολος φοβάται την συντριβή της καρδίας, την οποίαν προκαλεί ή ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ.

Ή συντριβή της καρδίας πού προκαλεί ή συνεπής αυτή ευχή διώχνει την αμαρτία και κάθε σατανική πονηρία, ταπεινώνει την Έπαρσιν του Εωσφόρου και εξασφαλίζει την σωτηρίαν της ψυχής. 

Μπροστά εις την συντετριμμένην καρδίαν με την ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ ό Σατανάς και οι δαίμονές του φεύγουν πιο γρήγορα και από την αστραπή. 

Όπως δεν μπορείς να μετρήσεις τις κινήσεις των πτερών της μέλισσας όταν πετά, έτσι δεν μπορείς ν' αντιληφθείς τα τόσον γοργά βήματα του Σατανά. όταν φεύγει από πρόσωπου της συντετριμμένης καρδίας με την συνεχή ευχή ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΥΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ. 

Ταπεινωθείτε μέχρι το χώμα και θα γίνετε τέλειοι

    Σκοπός της ζωής μας είναι να γίνουμε τέλειοι και άγιοι. Να αναδειχθούμε παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. Άς προσέξουμε μήπως, για χάρη της παρούσας ζωής, στερηθούμε τη μέλλουσα, μήπως, από τις βιοτικές φροντίδες και μέριμνες, αμελήσουμε το σκοπό της ζωής μας. Η νηστεία, η αγρυπνία και η προσευχή από μόνες τους δεν φέρνουν τους επιθυμητούς καρπούς, γιατί αυτές δεν είναι ο σκοπός της ζωής μας, αποτελούν τα μέσα για να πετύχουμε το σκοπό.

Βαθειά θλίψη και συντριβή για την αμαρτία

      «Ενέβλεψεν Ιησούς τω Πέτρω» «και εξελθών έξω ο Πέτρος έκλαυσε πικρώς» (Λουκ. κβ´  61-62, Ματθ. κϛ´ 75).
        Και σήμερα, όταν μας κοιτάζει κατά πρόσωπο ο Ιησούς, κλαίμε πικρά για τις αμαρτίες μας. Ναι, τα δάκρυα που χύνουμε κατά την προσευχή, σημαίνουν πως ο Κύριος μας κοίταξε κατά πρόσωπο με το βλέμμα Του, που ζωοποιεί τα πάντα και «ετάζει καρδίας και νεφρούς». Αχ! Πώς εμπλέκεται μερικές φορές η ψυχή μας σε διάφορες αμαρτίες, όπως ακριβώς μπερδεύεται ένα πουλάκι στα δίχτυα μιας παγίδας! Μερικές φορές δεν βλέπεις τρόπο διεξόδου από τις αμαρτίες σου· κι αυτές σε βασανίζουνε. Είναι μερικές φορές φοβερή η κατάθλιψη και η βαρυθυμία που βαραίνει την καρδιά εξ αιτίας τους· «θα εμβλέψει» ωστόσο ο Ιησούς σε μας και άφθονα σα ρυάκι θα χυθούνε τα δάκρυά μας και μαζί μ’ αυτά όλα τα συμπλέγματα του κακού θα ξεπλυθούν ολότελα απ’ την ψυχή μας. Και κλαίς και χαίρεσαι που ξαφνικά κι απροσδόκητα σου εστάλη μια τέτοια χάρη κι έλεος· και τότε, πόσο εύκολα και πόση αναπηδάει μέσα στην καρδιά σου θέρμη και ζεστασιά! Τόση, που θ’ αποπέταγες ακράτητος στον ίδιο τον Κύριο και Θεό! Ευχαριστώ μ’ όλη μου την καρδιά τον Κύριο, «τον» δωρεάν «ευϊλατεύοντα πάσας τας ανομίας μου»! (πρβλ. Ψαλμ. ρβ´ 3).

Η καλλιέργεια της καρδιάς με τη σταύρωση του νου

Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο η σοφία του Θεού αποτελεί μωρία για τον κόσμο.(Α’ Κορ. 1,18) Ο κόσμος βλέπει τον Σταυρό του Χριστού ως μωρία. Όσοι όμως γεύονται τη σωτηρία που έφερε ο Σταυρός του Χριστού στον κόσμο, πείθονται ότι Αυτός υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη σοφία και ότι η σοφία και η δύναμη του Θεού έχουν την ισχύ να σώζουν τον άνθρωπο.

Ο Χριστός πέθανε στον Σταυρό υπακούοντας στον Ουράνιο Πατέρα Του, και ο πιστός αναλαμβάνει τον σταυρό του τηρώντας τις εντολές του Θεού. Ο άνθρωπος είναι αδύνατον να σωθεί αποφεύγοντας τον σταυρό και τον θάνατο. Πρώτος ο Χριστός πέθανε στον Σταυρό για τη σωτηρία των ανθρώπων, και στη συνέχεια όσοι επιθυμούν να ακολουθήσουν την οδό του Χριστού, την οδό της ζωής, αναλαμβάνουν τον σταυρό τους εκούσια προς εκπλήρωση της θείας εντολής. Η υπακοή στο θέλημα του Θεού, που πραγματοποιείται με την τήρηση των εντολών, σταυρώνει τον νου, για να γεννηθεί μέσα του ένας άλλος νους, ο νους του Χριστού. Για να γίνουμε σοφοί, πρέπει πρώτα να γίνουμε μωροί, όπως λέει ο Απόστολος. (Α’ Κορ. 3,18) Με την ακαταπόνητη αναζήτηση ταπεινών σκέψεων ο νους μας δεσμεύεται και ασφαλίζεται στη μακάρια αιχμαλωσία του Ιησού Χριστού. Προς τον σκοπό αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντική, διότι επιφέρουν ταπείνωση στον νου, καθώς εκπορεύονται από το ταπεινό Πνεύμα του Θεού. (…)

Η συντριβή της καρδιάς

      
 Αν θέλεις να προκόψεις στην πνευματική ζωή, φύλαγε μέσα σου τον φόβο του θεού και μην αφήνεις τον εαυτό σου υπερβολικά ελεύθερο. Κράτα όλες τις αισθήσεις σου κάτω από έλεγχο και μην υποκύψεις σε ανόητη επιθυμία.

      Κατεύθυνε την καρδιά σου στη συντριβή και θα βρεις έτσι την πραγματική ευσέβεια.

     Η συντριβή οδηγεί σε πολλά καλά, που τα χάνει όμως όποιος παραδοθεί στα μάταια σκιρτήματα της καρδιάς.

      Είναι άξιο απορίας πως μπορεί κανείς να νοιώθει τον εαυτό του γεμάτο χαρά σ αυτήν εδώ τη ζωή, όταν σκέπτεται ότι εδώ κάτω δεν είναι παρά εξόριστος και η ψυχή του είναι κυκλωμένη από τόσους κινδύνους. Η επιπολαιότης μας και η λησμοσύνη των ελαττωμάτων μας κάνουν να αναισθητούμε στην πείνα της ψυχής μας και έτσι συχνά γελούμε ενώ θα έπρεπε να κλαίμε.Η αληθινή ελευθερία και η γνήσια χαρά βρίσκονται στον φόβο του θεού και στην καθαρή συνείδηση.Μακάριος όποιος μπορεί να απομακρύνει τις μάταιες μέριμνες που σκορπίζουν τη διάνοιά του και τον εμποδίζουν στην πνευματική αυτοσυγκέντρωση και τη συντριβή.Μακάριος όποιος αποσύρει τη ματιά του από ότι μπορεί να κηλιδώσει ή να βαρύνει τη συνείδησή του. Να αγωνίζεσαι γενναία, γιατί μια συνήθεια τη νικά άλλη συνήθεια."Ασε τους άλλους ήσυχους και να είσαι βέβαιος ότι και αυτοί θα σε αφήσουν ήσυχο. Μην ασχολείσαι με τα ζητήματα των άλλων και μην ανακατώνεσαι στις υποθέσεις των μεγαλυτέρων σου.

    Έχε τον νου σου πρώτα στον εαυτό σου και κοίτα να διορθωθείς ο ίδιος, αντί να συμβουλεύεις τους άλλους.

Πνευματικό Αλφάβητο

Πνευματικό Αλφάβητο by costasn

Για την Ταπείνωση (Μυστικές αλήθειες)

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ by costasn

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης-ΛΟΓΟΙ ΔΙΔΑΧΗΣ-Υπακοή

    Θέλεις ν' αποκτήσεις προσευχή; Θέλεις, όταν λες το «Κύριε Ιησού Χριστέ», να τρέχουν τα δάκρυα ποτάμι από τα μάτια σου; Θέλεις να ζήσεις τη ζωή των αγγέλων; «Ευλόγησον», «νά 'ναι ευλογημένο». Υπακοή. 

    Ο μεγάλος αγώνας του ανθρώπου είναι να μην πιστεύει τον λογισμό του. Ε, ο Γέροντας τώρα λείπει, ρώτησε τον αδερφό σου κι ό,τι σου πει ν' ακούσεις. Δεν είναι μικρός αγώνας να ρίξεις τον εαυτό σου κάτω, δεν είναι μικρός αγώνας. Μα αλλιώς δεν γίνεται, αλλιώς δεν γίνεται. Αν θέλεις ν' ακολουθήσεις τον καλογερικό νόμο, εκεί θα πατήσεις.

Αυτομεμψία, όχι ταπεινολογία.

    Η αληθινή αυτομεμψία έχει μέσα της την ανόθευτη ταπείνωση. Λες: "είμαι ο χειρότερος αμαρτωλός". Αν το πιστεύεις, ό,τι και να σου πει εις βάρος σου ο άλλος, δεν εξεγείρεσαι. Σου είπε αυτό που πιστεύεις. Και αν αρχίζει να σε επαινεί, ούτε καν σε συγκινεί ο έπαινος του. Επειδή ακριβώς δεν σε εκφράζει.

    Αν όμως δεν πιστεύεις, ότι είσαι ο χειρότερος αμαρτωλός, ό,τι και να σου πει εις βάρος σου ο άλλος, θυμώνεις. Και αν αρχίσει να σε επαινεί, μέσα σου θα ηδονίζεσαι. Γιατί σε εκφράζουν οι έπαινοι του. Πού είναι λοιπόν η ταπείνωση σου; Ταπεινολογούσες!...

    Γράφει ο μεγάλος ιατρός μας, ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος: "όποιος λέει ότι οσφράνθηκε καλά την ευωδία ενός τέτοιου μύρου (δηλ. της ταπεινώσεως) και συγχρόνως, όταν ακούει επαίνους, συγκινείται κάπως η καρδιά του, ή βλέπει ότι δονείται από τη δύναμη των επαινετικών λόγων η καρδιά του, αυτός, ας μην απατάται, έχει πλανηθεί".

    Η καρδιά του, (κατά τον Προφήτη Ησαΐα), έχει στάχτη και αυτός νομίζει πως έχει χρυσάφι.